Wystawa Dzieje Politechniki Warszawskiej
Wystawa, będąca elementem obchodów Dni Politechniki Warszawskiej prezentuje dzieje Politechniki w szerszym kontekście historycznym. Na wystawie prezentowane są m.in. pamiątki po Szkole Przygotowawczej do Instytutu Politechnicznego. Zobaczyć można także eksponaty z okresu działalności Warszawskiego Instytutu Politechnicznego im. Cara Mikołaja II – dokumenty, fotografie, replikę munduru studenta itp. Wśród pamiątek z okresu otwarcia Politechniki Warszawskiej znajdują się listy gratulacyjne, Statut Tymczasowy PW, medal upamiętniający otwarcie uczelni. Ponadto zobaczyć można eksponaty związane ze Szkołą Inżynierską im. H. Wawelberga i S. Rotwanda.
Wystawa została wzbogacona różnego rodzaju urządzeniami, które były wykorzystywane na PW – elektromagnes prof. M. Wolfke, stanowisko do pomiaru siły odrzutu silnika odrzutowego, goniometr, refraktometr, teodolit, galwanometr, amperomierze, woltomierze, arytmometry, przyborniki kreślarskie i inne. Pokazane zostały niektóre medale z kolekcji Muzeum PW. Eksponaty pochodzą ze zbiorów Muzeum PW, Wydziału Fizyki PW, Muzeum Uniwersytetu Warszawskiego oraz prof. Mirosława Nadera.
(…) Dziś w salach, gdzie mowa polska milczała, myśl polska odezwie się po raz pierwszy po latach wielu melodyą polskiego słowa (…)
Początki szkolnictwa technicznego na ziemiach polskich sięgają XVIII w. Stanisław Staszic, wybitny mąż stanu epoki Oświecenia, widział przyszłość kraju w rozwoju nauki i gospodarki. Z jego inicjatywy 4 stycznia 1826 r. nastąpiło uroczyste otwarcie Szkoły Przygotowawczej do Instytutu Politechnicznego. Po upadku Powstania Listopadowego Szkoła została definitywnie zamknięta w 1831 r.
Pierwszą wyższą uczelnią techniczną w zaborze rosyjskim był otwarty w 1898 r. Warszawski Instytut Politechniczny im. Cara Mikołaja II. Budowę nowego gmachu Instytutu rozpoczęto w 1899 r. a zakończono w 1901 r. Autorami projektu zostali Stefan Szyller i Bronisław Rogóyski. Językiem wykładowym był język rosyjski. Protesty studentów w 1905 r. przybrały formę walki o polski język wykładowy. Władze carskie zamknęły Instytut, a ponownie uruchomiły go w 1908 r. W 1915 r., na skutek ofensywy niemieckiej, ewakuowano Instytut Politechniczny w głąb Rosji.
15 listopada 1915 r., za zgodą władz niemieckich, uczelnia podjęła działalność jako Politechnika Warszawska z polskim językiem wykładowym. W uroczystości otwarcia, która miała miejsce w Gmachu Fizyki wzięli udział m.in. Rektor Zygmunt Straszewicz, kurator Bogdan hr. Hutten-Czapski, generał–gubernator Hans von Beseler.
W czasie II wojny światowej Niemcy nakazali zamknąć uczelnię. W 1942 r. władze okupacyjne uruchomiły Państwową Wyższą Szkołę Techniczną. Od samego początku studenci i wykładowcy byli zaangażowani w działalność konspiracyjną oraz tajne nauczanie. Powstanie Warszawskie przyniosło uczelni dotkliwe straty. Zniszczono i spalono budynki, aresztowano i uwięziono w obozach koncentracyjnych wielu profesorów, studentów i pracowników PW, wielu zamordowano. Koniec wojny dał nadzieję na odbudowę Uczelni. Już 13 stycznia 1946 r. w Gmachu Kreślarni nastąpiła uroczysta inauguracja roku akademickiego.
Lata powojenne to czas powrotu kadry profesorskiej, szybko rosnącej liczby studentów, odbudowy gmachów i ciągłego rozwoju. W październiku 1951 r. rozporządzeniem Rady Ministrów włączono do Politechniki Szkołę Inżynierską im. H. Wawelberga i S. Rotwanda. Dziś Politechnika Warszawska jest największą uczelnią techniczną w kraju.
Fotorelacje: www.biuletyn.pw.edu.pl
