Wystawa Juliusz Nagórski (1887-1944) architekt, malarz, urbanista
Na wystawie zaprezentowane będą fotografie realizacji architekta, projekty, dokumentacja dotycząca studiów we Francji i w Polsce, czasopisma, pamiątki rodzinne. Eksponaty pochodzą ze zbiorów dr. Marka Tomiczka - komisarza wystawy, Muzeum Akademii Sztuk Pięknych, Muzeum Literatury, Biblioteki Narodowej, Narodowego Archiwum Cyfrowego, Biblioteki Głównej Politechniki Warszawskiej oraz Muzeum Politechniki Warszawskiej.
Juliusz Nagórski urodził się 17 kwietnia 1887 roku w Warszawie. Ukończył rządowe Gimnazjum Realne w Warszawie. Od 1904 roku studiował na Wydziale Inżynieryjno-Budowlanym Warszawskiego Instytutu Politechnicznego im. Cara Mikołaja II i równolegle w Warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Po strajku studenckim na początku 1905 roku, w wyniku zamknięcia Instytutu, udał się do Paryża, gdzie kontynuował studia z zakresu architektury w Ecole des Beaux Arts i rysunku w Academie Julian. Po powrocie do kraju w 1910 roku rozpoczął karierę niezależnego architekta. Twórczość Juliusza Nagórskiego wyraźnie można podzielić na trzy fazy stylistyczne: okres eklektyczny z elementami secesji (do 1914 r.), odwoływanie się do klasycyzmu (po 1918 r., lata 20-te) oraz umiarkowany modernizm (lata 30-te XX w.).
Pośród jego projektów są m.in. biblioteka-muzeum, budynki szkolne, kamienice, lecznice, obiekty przemysłowe i sportowe, salon wydawniczy, rezydencje miejskie, wille, domy wypoczynkowe, pałace, dwory. Wśród małej architektury można wymienić: kompozycje pomników, ołtarze kościelne, wnętrza sklepów, biur, gmach poselstwa. Większość jego projektów została zrealizowana w Warszawie, np. domy przy ul. Smolnej 15 dla Józefa Wernera i Smolnej 17 dla firmy "Steinhagen i Saenger", przy ul. Koszykowej 8 dla W. Kleinadla, dom własny przy ul. Targowej 15, czy też dom wypoczynkowy w Juracie dla brata Adama.
Działalność zawodowa Juliusza Nagórskiego oprócz właściwej architektury obejmowała prace z zakresu urbanistyki i konserwacji obiektów dawnych, np. domy przy ul. Świętojańskiej 2 i 4 dla Kościelskich. Nagórski zaprojektował część elewacji oraz niektóre wnętrza hotelu Polonia: salę restauracyjną, kawiarnię oraz hall. Z innych realizacji architektonicznych Nagórskiego należy wymienić gmach Biblioteki-Muzeum Ordynacji Krasińskich przy Okólniku, salon wydawniczy Biblioteki Polskiej, Oficerskie Jacht Kluby w Warszawie i Augustowie. Budował i restaurował dwory i pałace poza Warszawą takie jak Gnojno, Czerniejewo, Zagórzany, Bratoszewice.
Juliusz Nagórski brał udział w wielu konkursach, m.in. w 1915 r. na ołtarz wielki w Kościele Zbawiciela (I nagroda), w 1921 r. na Dworzec Główny w Warszawie (I nagroda), na pomnik Marszałka Józefa Piłsudskiego. Uprawiał też malarstwo olejne, pastelowe i rzeźbę.
